Hoofdstuk 3. En wat nu señor?

—

Dit gebeurt ons herhaaldelijk: we denken dat we het weten, en dan worden we opnieuw een niet-weten ingesleurd.

— Charles Eisenstein¹Charles sprak deze woorden tijdens een online cursus die ik bij hem volgde, The Space Between Stories. Zie Charleseisenstein.org/courses/space-between-stories.

—

31 december 2013

Bijna een jaar geleden nam ik afscheid van Wovox. Ik nam een sprong in het diepe, maar niet in het onbekende. Tenminste, niet helemaal. Ik liep al rond met het idee voor een Positieve Omroep Stichting. Hartwerkers had dit idee deels verwezenlijkt en met Hartwerkers wilde ik sowieso doorgaan. Nu, bijna een jaar verder, mag ik terugkijken op mijn meest experimenterende jaar ooit.

Mijn eerste echte ontdekkingstocht in de wondere wereld van geld was en is brandstof voor het verlangen dat me in januari overmeesterde: bijdragen aan een wereld die leeft in plaats van overleeft.

Ik ben mensen gaan coachen, niet alleen als vriend of als stagebegeleider, maar als coach. Ik blijk het in me te hebben om mensen te horen voorbij wat ze zeggen en ze te helpen voelen wat ze willen, in plaats van alleen te denken wat ze willen.

Ik ben Qigong-les gaan geven. Qigong (spreek uit: ‘Tsjie-Kong’) is een systeem van zelfhelende en meditatieve bewegingen, ontstaan in China. Kort na het moment dat ik met Steven aan de noodtrap zat, kwam ik ermee in aanraking. Beoefening gaf me veel meer dan de gronding waar ik naar op zoek was. Ik ontdekte een zachte en tegelijkertijd krachtige deur naar een fysiekgevoel van vertrouwen. Ik leerde wat het betekent om te bewegen vanuit levensenergie in plaats vanuit wilskracht. Deze energie door mijn lijf voelen stromen, geeft een ervaring die zich niet in woorden laat uitdrukken.

Toen ik nieuwsgierige vrienden meenam in een serie basisoefeningen, ontdekte ik hoe leuk ik het vond dat om te doen, plus dat lesgeven mijn eigenbeoefening verdiepte. Na een korte periode van twijfel, zonder diploma en met de zegen van mijn leraar, startte ik in september met een wekelijkse klas. De eerste lessen vond ik vooral spannend, maar al snel namen vertrouwen, flow en plezier het over.

Verder ben ik aan het bloggen geslagen, heb ik meegewerkt aan vijf nieuwe Hartwerkersfilms, deed ik wat korte opdrachtfilms en gaf ik als klap op de vuurpijl, vlak voor het eind van het jaar, een eerste zelf georganiseerde workshop. Bekrachtigend, bemoedigend en smakend naar meer.

Nu zit ik alleen wel met een vraag. Want leuk, dat diepe verlangen van begin dit jaar, maar heb ik er echt gehoor aan gegeven? Doe ik werkelijk waar ik me toe geroepen voel? En ben ik nu Qigong-leraar, coach, blogger, filmmaker, of Qigong-leraar-coach-blogger-filmmaker?

Ik weet het niet en voor het eerst in lange tijd ben ik daar best oké mee. Over een paar dagen vertrek ik naar Zuid-Amerika en ga ik een aantal weken met mijn Qigong-leraar Oscar meetrainen. Verder zijn er nog geen plannen, behalve één: ik ga door met Hartwerkers.

Toch?

_

• 1
  Charles sprak deze woorden tijdens een online cursus die ik bij hem volgde, The Space Between Stories. Zie Charleseisenstein.org/courses/space-between-stories.