Inleiding

Beste medemens,

In onze maatschappij zijn een heleboel dingen normaal terwijl ze dat niet zijn. Het is bijvoorbeeld normaal dat we elk jaar meer moeten verdienen om hetzelfde te kunnen blijven doen. Het is normaal dat we rente betalen over geld dat we lenen. Het is normaal dat we wereldwijd twee keer zoveel voedsel produceren dan we nodig hebben en we een derde tot de helft van dat voedsel weggooien. Het is normaal dat we stukken grond aan elkaar verkopen — op een planeet die van niemand is. Het is normaal dat we onze kinderen, partners en collega’s belonen wanneer ze doen wat we willen — en straffen wanneer ze niet doen wat we willen.

Veel van wat wij normaal noemen, heb ik nooit normaal gevonden. Als kind zag ik grote mensen en oudere kinderen dingen doen die ik niet begreep en waar ik verdrietig van werd. Als ik om een verklaring vroeg, kreeg ik heel vaak als antwoord: ‘Omdat het nou eenmaal zo is.’ Of: ‘Omdat wij het zeggen.’

Wat te doen?

Ik begon te rebelleren, want ik wilde er niet aan meedoen. Maar ik wilde ook geaccepteerd worden. Ik wilde dat mensen me aardig vonden en ik wilde dat het me niet boeide wie wat van me vond. Ik wilde laten zien dat ik sterk en slim was en ik wilde laten zien dat ik vol angst en vraagtekens zat. Met andere woorden: ik wilde mezelf zijn, maar alleen als ik daarmee kon zijn wat ik dacht dat anderen wilden dat ik zou zijn.

Mijn worsteling bleef daar waar ik vond dat ze hoorde: in mezelf. Want het zou wel aan mij liggen dat ik me in deze wereld niet thuis voelde. Er moest wel iets mis met mij zijn dat ik dingen niet snapte. En ik stopte met vragen stellen. Ik begon te leren om zo snel mogelijk van school te kunnen, ging studeren omdat studeren is wat je doet, zocht werk omdat je werk hoort te vinden en bouwde een goed bestaan op.

Dat niet goed voelde.

Iets in mij bleef ‘Nee’ zeggen en deze Nee groeide. En groeide. En groeide. Tot ik er niet meer omheen kon.

Wij leven in een maatschappij die niet weet wanneer meer genoeg is. De gevolgen hiervan zien we, voelen we en benoemen we steeds duidelijker. Tot in de hoogste regionen van politiek en bedrijf klinkt inmiddels door dat we zo niet verder kunnen. Toch gaat een groot deel van de mensheid door met groei, banen, koopkracht en nooit genoeg. Toch blijven mensen een spel spelen dat uiteindelijk alleen maar verliezers kent.

Waarom?

Omdat de werkelijke oorzaak van nooit genoeg voor veel mensen te dichtbij ligt. Dat is in ieder geval het antwoord dat ik in mijn ontdekkingstocht tegenkwam.

Geld, banken, bankiers en mensen met vermogen krijgen vaak de schuld van alles dat er mis is, maar met vingerwijzen vergeten we dat we allemaal participanten zijn. Dat we allemaal creëren. Dat dingen worden zoals ze zijn — en zullen blijven wat ze zijn — zolang we geloven dat ze zo zijn.

Wij zijn de verandering waar we op wachten.

Dit confronterende en bevrijdende besef is mijn dagelijkse oefening geworden en ik vind het te gek om je nu een creatieve hand te kunnen reiken.

Zodra we eerlijk durven te kijken naar geld, gaan we eerlijk kijken naar onszelf. Zodra we eerlijk naar onszelf kijken, worden we een bouwsteen voor de wereld waar we diep vanbinnen allemaal in willen leven. Dat is de hoofduitkomst van mijn onderzoek en boodschap van dit boek.

Geld Gaat Nooit Over Geld bestaat uit drie delen:

Deel I, Het is niet nou eenmaal zo vertelt over mijn groeiende hang naar waarheid, het vuur dat in me oplaaide en het onderzoek dat erop volgde. Ik beschrijf wat we niet leren tijdens de economieles, mijn experimenten met geld, mijn tien maanden zonder geld en de realisatie waarin ik zou thuiskomen: dat het niet gaat om met geld of zonder geld.

In deel II, Business as unusual, ontaard ik de wortel van het nu nog heersende denken en handelen — een diepe overtuiging van tekort hebben en tekort zijn — om te zien wat er mogelijk wordt, wanneer we deze wortel durven aan te kijken en om te draaien.

Deel III, Heeleconomie schetst een wereld die wél kan, biedt drie wegen waarlangs we deze wereld kunnen waarmaken en is onderbouwd met levende voorbeelden, inzichten en handvatten.

Ik geef je mijn ervaringen, mijn inspiratie en mijn visie. Voel zelf wat voor jou klopt en neem ter harte wat resoneert.

Mogen mijn auws en wauws je inspireren om te varen op het diepe kompas dat in je zit, ook als iedereen om je heen dat kompas een ontzettend slecht idee vindt.

Met jou op weg,

Raymundo

---