Een warme gloed bij aflevering één, een traan bij aflevering twee en een verrassende lach bij aflevering drie. Dat is wat Meester Koen bij me oproept.

Ik ken Koen sinds wij nog stoere roeibinkies uithingen op het water — hij als ‘lichte pik’ en ik als ‘zware bal’. Nu is hij ‘zo dun als een potlood’. Tenminste, dat is wat de dames die hij les geeft ongestraft over hem denken te kunnen zeggen. Totdat hij met een verrassing komt.

Koen, ik vind het zo mooi hoe jij je liefde voor taal combineert met je verlangen om mensen te verbinden. Hoe je bruggen slaat tussen culturen die elkaar vaak niet denken te kunnen verstaan. Hoe je warmte ontdekt en creëert op plekken waar anderen het doodsbenauwd zouden krijgen. ‘Gewoon’ door te durven gaan en staan, door te durven je licht te laten schijnen en door contact te durven maken. Met een knipoog en aanstekelijke lach.

Ik ben blij dat ik je mag kennen en dat je mij laat zien wat steeds vaker zie en zelf wel eens vergeet: liefde en werk zijn écht overal te rijmen.

Groeten uit Holland is een leuke, lichte ode aan wat er mogelijk wordt wanneer we de moeite nemen om elkaar te verstaan. Je kunt de afleveringen hier bekijken. In één van de afleveringen zet Koen de dames die hij lesgeeft voor een prachtige verrassing.